پارازیت

پارازیت

سلام بهونه ی قشنگ من برای زندگی

                               اره بازم منم ، همون دیوونه ی همیشگی

  

تو رو دوست دارم،مثل حس نجیب خاک غریب 

                                         تو رو دوست دارم،مثل عطر شکوفه های سیب 

تو رو دوست دارم عجیب،تو رو دوست دارم زیاد 

                                            چطور پس دلت میاد،منو تنهام بزاری؟؟؟   

 تو رو دوست دارم،مثل لحظه ی خواب ستاره ها 

                                            تو رو دوست دارم،مثل حس غروب دوباره ها 

      توی آخرین وداع،وقتی دورم از همه 

                                                 چه صبورم ای خدا،دیگه وقت رفتنه  

           تو رو میسپارم به خاک 

                                                   تو رو میسپارم به عشق 

                                    برو با ستاره ها 

تو رو دوست دارم،مثل حس دوباره ی تولدت 

                                            تو رو دوست دارم،وقتی میگذری همیشه از خودت 

 تو رو دوست دارم،مثل خواب خوب بچگی 

                                                        بغلت میگرمو میمیرم به سادگی 

تو رو دوست دارم،مثل دلتنگی های وقت سفر 

                                                  تو رو دوست دارم،مثل حس لطیف وقت سحر 

      مثل کودکی تورو،بغلت میگیرمو 

                                                این دل شکستمو،با تو میسپارم به خاک 

                      

همیشه پاییزه وقتی تو نباشی 

                      قلبم بی تو اینجا میگیره 

                                بعد تو نه دریا نه طلوع فردا 

                                                     نمیتونه جاتو بگیره 

کاشکی میشد نبض لحظه رو بگیرم 

                          تو پیشم بمونی عزیزم 

                                     بدون هر جا که باشی 

                                              یکی توی دنیا به یاد چشاته هنوزم 

                        

من اگه زخمی به دنیا اومدم 

               دستم اما حالا جنس مرهمه 

                                                               دلی که اون اولا شکسته بود 

                                                 حالا قلب عاشقه یه ادمه 

من همون آدم تنهام که یه روز 

                   پشت پا زد به تموم غصه هاش 

                                                                 سهم زندگیشو از دنیا گرفت 

                                                  از تموم گریه های بی صداش 

اره من اول قصه گم شدم 

                   اما تا آخر قصه اومدم 

                                                                  همه ی این سفر دورو دراز 

                                                  لحظه ی آشتی من بود با خودم 

یکی انگار تو دلم زمزمه کرد 

                    چرا از پنجره ها دل می بری؟ 

                                                                   شهرو از پنجره هاش میشه شناخت 

                                                    از نگاه بچه های آجری  

 

پ.ن.1.سلام خوبین؟ 

پ.ن.2.نمیمیری که فقط یه کلمه بگو دوست دارم 

پ.ن.3.تقدیم به کسی که نمیدونم تو خاطرش میمونم یا براش خاطره میشم 

پ.ن.4.همیشه خاکی باش.مث بچه های آجری 

پ.ن.5.دوووووووووووووووووستووووووووووووون دااااااااااااااااااااااارررررررم.بای 

سکوت   سکوت    سکوت   سکوت   سکوت   بششششششششششششکنش